Rie in Japan, verhaal nummer 2

Vroeg in de ochtend, op Tokyo Station, zagen we al stapels Ekiben (station bento) in de kraampjes te koop staan. Vanaf 05.30 uur staan ​​ze te wachten op de eerste reizigers. Ook ik was een van die reizigers wiens maag gevuld moest worden en het was moeilijk om de aanblik van deze sappige Onigiri te weerstaan ​​(foto).

Je kunt grote panelen bewonderen waarop Ekibento staat afgebeeld en hoewel dit "nep" eten is, gemaakt van was, krijg je er honger van! Zo'n paneel maakt het eenvoudig om de ruime keuzemogelijkheden voor klanten te laten zien. Maar de keuze is zo groot dat ik het moeilijk vond om te kiezen! Als je een gastronomische reis naar Japan maakt, heb je zeker veel tijd nodig!

De Japanse hogesnelheidstrein, de Shinkansen, bracht me buiten Tokio en naar station Shin Aomori in het uiterste noorden van Japan, waar de sneeuw al in grote vlokken viel. Eerste stop voordat u aankomt in Odate, in de prefectuur Akita, een stad iets landinwaarts. We moesten dus een andere trein nemen, waarvan de lijn zich uitstrekt in een landschap van witgekalkte bossen. Het platteland van Noord-Japan is een prachtig schouwspel.

Ik was in Odate om een ​​lokale fan te ontmoeten die zijn leven wijdde aan het maken van “ Wappa ”. Toen ik vroeg in Odate aankwam, kon ik het lokale gerecht "Kiritanpo" proeven, perfect op een koude winterdag. Alle Japanners zullen je vertellen dat dit gerecht typisch is voor de Akita-afdeling en dat ik het nog nooit echt heb gegeten.

...nou ja, slechts één keer en ik vond het niet zo leuk. Maar omdat ik in Odate was, kon ik het typische lokale gerecht niet missen.

Vervolgens heb ik aan een aardige dame van het VVV-kantoor op het station gevraagd of zij mij een goed restaurant kon aanbevelen en zij nam de tijd om een ​​tafel voor mij te reserveren. Vanaf het station kostte het me amper 10 minuten om er te komen. Toen ik aankwam, stond het gerecht al klaar om aan mij geserveerd te worden! Dit is niet iets dat mij in Noorwegen zou overkomen!

Ik was zo blij om weer een Kiritanpo te proeven. Er is geen vergelijking met degene die ik eerder had gegeten. ‘Het moet de soep zijn,’ zei ik tegen mezelf. In een gesprek met de chef-kok van het restaurant bevestigde hij mij dat de lokale variëteit aan kip, "Hinai Jidori", essentieel was. Hun bot geeft de bijzondere smaak aan de bouillon, net als hun vlees.

De dame van de bediening mengde zich in ons gesprek en zegt dat ze de voorkeur geeft aan "klassiek" kippenvlees, maar voor bouillon is er geen vervanging voor Hinai Jidori-botten die de slager voor 100 yen per zak (minder dan een euro) kan verkopen.

Voor Kiritanpo is hier het “grote deel” van het recept: normaal gesproken koken we rijst in een snelkookpan. Vervolgens wordt het krachtig geperst om een ​​pasta te maken. Deze rijstpasta wordt rond een soort stokbrood gedaan (groter dan een keukenstokje) en vervolgens opgerold tot een worst (of een beetje zoals een quenelle, zoals je op de foto hierboven kunt zien). Vervolgens grillen we ze in een pan en koken ze vervolgens in een soep (de bekende kippenbouillon) met sojasaus en mirin.

Sommigen geven de voorkeur aan rijstpasta die lang in de soep wordt gekookt, terwijl anderen liever de rijst hebben die net is opgewarmd in de soep.

Dat was heerlijk. Ik heb echt genoten van mijn lunch... vlak voordat ik twee fantastische uren doorbracht met meneer Sasaki in zijn werkplaats. Over wie we binnenkort nog een verhaaltje schrijven !

 

Rie - Bento Specialist, Oslo, Noorwegen

Hallo ! Ik hou van koken en bakken , en ik vind het heerlijk om elke dag bento te maken. Ik was een van de finalisten van de Internationale Bento Competitie van 2011 en sloot me later aan bij het Bento&co team als Bento Specialist. Ik woon momenteel in Noorwegen , maar kom oorspronkelijk uit de Ishikawa- regio van Japan , waar veel dozen van Bento&co vandaan komen. Ik probeer bento zo mooi te maken als ze smaken , en ik laat je graag zien hoe je je lunch sprankelend kunt maken! - Lachen